Senioren

Tegenwoordig omschrijven ze zichzelf als ‘weps’: Welgestelde Positieve Senioren. Met de oudjes van nu valt niet te spotten. Leeftijd is macht geworden.
De taal is een vreselijke afkorting rijker: ‘weps’. Klinkt als wesp, doet even giftig aan. Zeker het eerste deel van de samenstelling doet steigeren als een gestoken paard. Welgesteld, tegenover arm, luizig en bankroet. Onbeschaamd pronken, die babyboomers, het middelvingertje houterig in de lucht. Het kunstgebit zwabberend van geilheid.
Oma’s aan de top, financieel dan toch.
Het woordspelletje is afkomstig uit Nederland. Sinds mei ‘68 zijn ze daar al langer zot, niet toevallig dus. Wispelturig ook. Nu eens timmeren ze de maatschappij om tot een verdorde politiestaat, waar mensen preventief opgepakt worden zonder zelf maar iets van een crimineel feit te hebben gepleegd. Een andere keer verlustigen ze zich in hun bourgeoisoptimisme en is de menopauze plots een krolse opstoot van jeugdigheid.
Koningin Beatrix, volksmoeder van een stelletje schizofrene zeloten.
Ergens voelt het aan als een provocatie, die zielsgelukkige senioren zonder zorgen. Want intussen brandt de wereld door hun ideologisch gestook, kreunt de aarde onder de door hun gepropageerde consumptiecultuur, verzandt de politiek in de schulden en betekent de financiering van de vergrijzing het economische failliet van het Westen. De erfenissen van generatie op generatie? Wellicht opgesoupeerd  aan een huis vol domotica voor de echt oude dag.
De komende twee decennia zullen zich daarom laten beschrijven als een koude oorlog tussen de generaties. De loopgrachten worden nu al gegraven: “De overheid voert nog te weinig een degelijk ouderenbeleid. Ter illustratie: de Jeugdraad krijgt meer middelen dan de ouderenraad”, dreint Willy Peirens, medevoorzitter van de seniorenbond Okra en gewezen ACV-topman.
Gelukkig zijn niet alle zestigers gedrogeerde positivo’s. Luister maar naar een typ als Hugo Camps: geciviliseerd brompot. Of naar de onlangs gestorven columnist Jan Blokker: nooit, nooit tevreden. Ergens hoop ik dan ook dat sommige van deze onverbiddelijke pessimisten en galspuiers de infantiele fratsen onder hun jaargenoten zullen veroordelen en ridiculiseren. Want als de jeugd van tegenwoordig de oudjes van vandaag zijn, wie zijn dan de volwassen nu? Wij, snotneuzen? Wij, kleinkinderen?
Alsof we nog niet genoeg crisissen te bezweren hebben, komt daar nu nog eens een existentiële bovenop.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=WkP_NaMsrMM]

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *