Rooney

Goalgetter op het veld, slak in bed: Wayne Rooney. 

De Britse tabloids kopten deze week in valse verontwaardiging: Engelse spits bedriegt zijn zwangere vrouw. Met Jennifer Thompson, een prostituee van minstens 1000 euro per nacht. Niet één keer, maar op regelmatige basis.
Hij stelde haar zelfs voor mee te gaan op trainingskamp met de andere jongens van Manchester –dan weet je: eenzame puber. De tiet als moederlijke avondspeen. Seks? Het hortend orgasme? Altijd mooi meegenomen, natuurlijk.
Een fuckbuddy: de eeuwige terugkeer naar de dingen -in het geval van Rooney in een sukkelgangetje, ‘seedy and a bit samey‘.
Het eerste dat ik eigenlijk dacht: bestaat er zoiets als zwijgplicht onder hoeren? Zou nochtans moeten. Nergens zo menselijk, zo intiem en zo op jezelf als bij een gehuurd en schijnbaar gewillig lichaam, dat plichtmatig op handjes en knietjes keft.
En of dat uithuilen ook iets oplevert? Arbeidsvreugde op het veld. En dodelijke efficiëntie.
Rooney: de James Joyce van de Engelse competitie. Met zijn lage, lange afstandsballen een onnavolgbare Ulysses. Als niets geschud uit die majestueuze klomp van een voet.
De vraag is daarom niet: waarom hij naast de pot heeft gepist? Want dat is duidelijk: bang voor wat zijn zwangere vrouw zal worden: een afwezige, met een zoontje. Vreemdgaan is in de beleving van Rooney een bezwering van verlatingsangst.
Maar wel: waarom heeft hij betaald voor gezelschap, terwijl hij met zijn bekend, vierkant bakkes en geblokt lijf eender wie kan scoren?
Rooney is diepzinniger dan we denken. We zien zijn Engels crapuulgezichtje, we denken: vloekende arbeidersbuurt. Fluim op straat, kopstootje als het moet. Maar hij weet: geld rechtvaardigt de eigen onbenulligheid in dit bestaan.
En hoererij is dan de sublieme ervaring meer dan wat ook van deze wereld te zijn. En toch ook niet.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=aH_wvDud9B8]