Een nieuwe fraudewet beschermt verslaafde gokkers tegen zichzelf en gaat de strijd aan met witwaspraktijken.
Dagbladhandelaars die kansspelen verkopen en wedkantoren waar gegokt wordt, hebben vanaf volgend jaar een vergunning nodig. Het bedrag dat een gokker op een dag mag inzetten, mag een vastgelegde limiet niet meer overschrijden. Bij hoge bedragen worden zijn identiteitsgegevens geregistreerd. Dat besliste de ministerraad vrijdag, op aangeven van Carl Devlies (CD&V) die als staatssecretaris bevoegd is voor de coördinatie van fraudebestrijding.
‘We willen gokken niet afschaffen of verbieden, want dan duw je het weer de illegaliteit in’, zegt diens woordvoerder Stefaan Huysentruyt. ‘De markt controleren en onder toezicht plaatsen, dat is onze bedoeling.’
Volgens de nieuwe wet mogen klanten bij dagbladhandelaars per dag maximum 200 euro verwedden. Wie een gokje waagt in een wedkantoor, moet zich voor bedragen boven de 1.000 euro per dag registreren. Die identiteitsgegevens komen dan in een register. Met die maatregelen wil de staatssecretaris mensen die problematisch gokgedrag vertonen, tegen zichzelf beschermen.
‘Zo’n bedrag vergokken in één dag, is niet normaal. Met deze registratie, die misschien kan afschrikken, willen we een reflectiemoment inbouwen’, aldus Huysentruyt, die niet het gevoel heeft dat zo het recht op privacy in het gedrang komt. ‘En trouwens, wie naar een casino gaat, moet nu ook zijn identiteitskaart tonen aan de deur.’
In 2008 werd in ons land in de wedkantoren 200 miljoen euro ingezet. In de dagbladhandels was dat 25 miljoen euro. Naar schatting de helft van de weddenschappen gebeurt vandaag illegaal. Volgens Devlies zal de nieuwe wet, die vanaf 1 januari van kracht wordt, leiden tot ‘een gevoelige vermindering van die illegale weddenschappen en dus tot een toename van de legale omzet’.
In welke mate de wet zal worden nageleefd, hangt af van hoe strikt de kansspelcommissie haar taak als controlerende instantie opvat. ‘We gaan niet de Spaanse inquisitie installeren, maar we willen wel schoon schip maken met de illegale markt’, klinkt het overtuigd bij Marc Callu van de kansspelcommissie.
De commissie, die ook de vergunningen uitdeelt, wil vooral de fraude en de witwaspraktijken in de sector aanpakken. ‘We hebben met de registratie nu een instrument in handen om verdachte inzetten en individuen te controleren. Wanneer het gerecht om de een of andere reden niet wil of kan optreden, kunnen wij administratieve boetes uitschrijven.’
Ook wanneer gokkers grensoverschrijdend gedrag vertonen, zal de commissie de registratiegegevens gebruiken. Zoals ze nu al doet bij de belspelletjes op televisie. ‘Wanneer we merken dat iemand buitenproportioneel veel belt, dan sturen we een brief waarin we uitleggen wat de gevaren zijn. Dat heeft nut, zonder dat we met een belerend vingertje de beller terechtwijzen’, aldus Callu.
De dagbladhandelaars, die gemiddeld 30 procent van hun omzet halen uit gokactiviteiten, reageren alvast enthousiast op de nieuwe regels. ‘Het heeft ook lang genoeg geduurd’, zegt Tony Vervloet, secretaris-generaal van de Vlaamse Federatie voor persverkopers. ‘Wij zijn al zeven jaar vragende partij. Het gebrek aan eenduidigheid deed niemand goed. En al zeker niet de handelaar, die in het verleden soms niet wist dat hij illegaal bezig was.’
Toch vraagt Vervloet zich af waarom de grens voor dagbladhandelaars op 200 euro is vastgelegd en niet op 250 euro? ’15 procent van de kansspelen speelt in die laatste categorie.’
(Wat op DS verschijnt, mag ook hier opkomen)