Maatje 42

Maatje 42 is perfect voor vrouwen, sust Lynne Featherstone. De Britse minister van Gelijke Kansen maakt zich namelijk zorgen over de jeugd en haar knokige schoonheidsidealen. Engelse vleespolitiek.
Zou haar Belgische evenknie Joëlle Milquet, pezig van lijf en ideaal, dezelfde bekommernis delen? Humanisme met een kilootje meer.
Nu nog federale materie. Maar zal met de komende staatshervorming het vrouwenlichaam plots een culturele bevoegdheid worden? In CD&V-termen: het ‘zwakke geslacht’ als usurperende bevoegdheid.
Wie in Vlaanderen wordt er dan voor bevoegd? Kris Peeters: de lachende lekkerbek, tersluiks kneepje in de poep? Of het gevaar Ingrid Lieten: een Russische op steroïden? Freya van den Bossche misschien? Socialistisch sarcasme! Het schamele geval Joke Schauvliege? Wat is daar eigenlijk vrouwelijks aan?
Zou Philippe Muyters ooit een vrouw hebben bemind? En zo ja: hoe dan? Op z’n hondjes? Missionarishouding?

Dan toch liever L’union fait la force: ook als statement tegen anorexia en de wiegende linzenlijfjes op televisie.
Voluptueusheid: een triestig taboe. En toch stiekem een fetisj voor veel mannen -jongetjes die eeuwig willen verdrinken en zwelgen, die zich willen wurmen en warmen in de moederlijke vleeshallen. Zo simpel.
Vandaar het terechte succes van de actrice Christina Hendricks, bekend uit de serie Mad Men. Vrouw te over en toch geen Hollywood. Gratie in de metafysische plooi, in de zachte taille, in de blik. Heupen om vast te grijpen en te herinneren in een homerisch epos. Van borst tot bil uit één ferm stuk: trots op wat ze heeft gekregen. Zo zouden ook de Britse vrouwen moeten paraderen, aldus een bezorgde Featherstone.
Feminisme anno 2010: vlees als verzet.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=HvAlSuqo174]

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *