Schrijf alvast maar op: 15 november. Dan stel ik ‘De Fragmenten’ voor, mijn novelle. In Anderlecht.
Vorige week diende ik de finale versie in bij uitgeverij Vrijdag, ironisch genoeg op de dag dat het nieuws bekend raakte dat de Debuutprijs niet meer uitgedeeld wordt.
De afgelopen jaren, door zelf intensief, haast autistisch te schrijven en schaven aan één werk, heb ik ongelooflijk veel geleerd over taal, structuur en literatuur, en wat het vermag. Eigenlijk zou ik het boek opnieuw moeten schrijven, met de kennis en intuïtie van nu -maar ik denk dat Marie François me dan vermoordt. Ze kan het woord ‘novelle’ niet meer horen, zegt ze. Ik wel nog. Ik vind het een mooi woord -het schippert elegant tussen roman en kortverhaal, tussen verhaal en vertelsel, tussen oud en nieuw (‘nouveau’), het valt eigenlijk niet precies goed te definiëren, en dat past perfect bij ‘De Fragmenten’, een soort dagboek, logboek in speculatieve stijl over het einde van de monarchie. Disruptief, zou ik modieus durven stellen. Enfin, de vijftiende dus. Een concrete uitnodiging volgt nog voor wie geïnteresseerd is.